De rode draad in de Havas New Approach is “laten we kijken wat er gebeurt”, in tegenstelling tot de manier waarop een methode werkt: het aanleren van vastgelegde vaardigheden. “Approach” betekent in deze context “een weg naar” of “een voortdurende zoektocht”. De definitie is verbonden met het wezen van de muziek zelf: het stroomt en is altijd in beweging. Het woord methode suggereert dat er iets vast ligt, onveranderlijk. Een methode gaat via een mechanische weg, van buiten naar binnen. We leren wat we op papier zien of wat we horen vertalen naar vaste acties op ons instrument en vervolgens hopen we dat het resultaat muziek wordt.
Via de Havas New Approach maken we van wat we op papier zien eerst muziek. We vertalen het naar een innerlijk weten door de puls te klappen en de intervallen te zingen op de namen van de noten: de “van-binnen-naar-buiten”-werkwijze. Door het daarna te mimen zonder instrument leren we de bewegingen in lijn te brengen met de muziek, zonder daarbij iets vast te leggen.
De Havas New Approach leert dat alles dat vast, statisch, of veilig is, in wezen anti-muzikaal is. Alles dat de mogelijkheid van beweging of verandering in zich heeft, is deel van het muzikale proces, omdat muziek in wezen beweging is.
